wczasy, wakacje, urlop
19 kwietnia 2013r.
Z Wolina do Lubina za znakami koloru niebieskiego (ok. 22 km w jedną stronę). Wycieczka dla zwolenników turystyki pieszej. Szlak znakowany kolorem niebieskim prowadzi przez piękne rejony wyspy Wolin aż do Lubina, gdzie łączy się z szlakiem czerwonym, wiodącym do Międzyzdrojów i Międzywodzia. Długość całej trasy — 22 km, w tym do Dargobądza 8 km. Z Wolina ruszamy ul. Gen. Świerczewskiego (szosa do Międzyzdrojów) w kierunku północno-zachodnim. Po 3 km dochodzimy doPłocina — niewielkiej wioski rybackiej, rozłożonej nad Zalewem Szczecińskim. Tutaj skręcamy na północ w kierunku Gór Mokrzyckich. Idziemy przez pola PGR — Mokrzycz-ka (wielkie zakłady ogrodnicze). Przed nami morenowe wzniesienia, z których najwyższe nosi nazwę Dę-bogóry. Dalej znaki prowadzą nas do lasu, w którym znajduje się piękny park dokoła ruin zamku Żurawice i wreszcie docieramy do
19 kwietnia 2013r.
Przez Wisełkę i Kołczewo do Wolina brzegiem Dziwny (ok. 35 km w jedną stronę). Z Międzyzdrojów do Wolina można dojść drogą okrężną przez Wisełkę i Kołczewo oraz Sierosław i Jarzę-bowo. Jest to droga znacznie dłuższa, która nadaje się szczególnie dla turystów kolarzy, wynosi bowiem około 35 km. Znaczną część tej trasy (aż do Sierosławia, tj. około 20 km) można przebyć autobusem kursującym z Międzyzdrojów. Początkowy odcinek trasy (serpentynami szosy w kierunku wsch.) opisany jest w wycieczce nr 5. Na całej swej długości trasa liczy 19 serpentyn. Na 6 km od kąpieliska, po lewej stronie szosy mijamy jezioro Gardno, z którym wiąże się wiele legend.
19 kwietnia 2013r.
Dziwnów Ulicą Prostą idziemy w kierunku centrum miasta. Prowadzi ona przez tereny torfowiskowe podmokłe. Jest to grobla usypana przed 10 wiekami przez Wolinian. I dawniej — podobnie jak obecnie — łączyła ona gród z miastem. Mijamy ponownie tor kolejowy i osiągamy ul. Obrońców Stalingradu — główną przelotową arterię Wolina. Przy tej ulicy jest hotel miejski, gospoda, ratusz z 1881 r. i stacja archeologiczna. Stacja polskich archeologów, prowadzących od 10 lat prace wykopaliskowe, mieści się w domu przy ul. Obrońców Stalingradu 16. Tutaj jest też muzeum, w którym można się zapoznać z ciekawszymi wynikami prac polskich naukowców.
19 kwietnia 2013r.
WYCIECZKI DŁUŻSZE, pól- i jednodniowe po wyspie Wolin i jej okolicy Wycieczki te omówione są tylko schematycznie, szczegółów należy szukać w przewodnikach, których tytuły podajemy na końcu książki. Ze względu na duży ruch turystyczny miejscowości: Świnoujście, Wolin i Kamień zostały opisane obszerniej. 12. Na wyspę Uznam i do Świnoujścia koleją, szosą (15 km), lub statkiem. Wyspa Uznam znajduje się na zachód od wyspy Wolin i razem z Wolinem zamyka od północy Zalew Szczeciński. Wyspa ta tylko we wschodniej swej części należy do państwa polskiego (Świnoujście), reszta jest w granicach Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
27 lutego 2013r.
JAK FENIKS Z POPIOŁÓW Pierwszym wrażeniem, jakie Szczecin nasuwa widzowi, jest bolesny kontrast zniszczenia miasta tonącego w morzu zieleni. Toteż Szczecin powinno się zwiedzać tylko na wiosnę lub w lecie. Jesień bowiem, choć stokroć barwniejsza niż wiosna, płonąca pożarem buków, soczysta dojrzałą żółtością lip i klonów, jak słucki pas mieniąca się wszystkimi niemal kolorami tęczy, rozlanymi po listowiu nieznanych gdzie indziej w Polsce egzotycznych krzewów — ta barwna jesień smutkiem swym zdaje się przypominać o zniszczeniu miasta.
27 lutego 2013r.
ROZWÓJ ARCHITEKTONICZNY MIASTA Miasto o bogatych i zmiennych losach! Miasto, które już w X w. zasługuje na to miano, zbudowano obszernie, z placami i ulicami, jeszcze w XII w. w okresie misji Ottońskiej strzegące uporczywie swych prastarych świątyń pogańskich. Wszystko wtedy było z drzewa.
27 lutego 2013r.
W CIĄGŁEJ WALCE O SWOJE ZNACZENIE Wśród grodów Pomorza Zach., które rozłożyły się wieńcem u brzegów Zalewu Odrzańskiego, największe znaczenie zyskał niewątpliwie Szczecin. Położony bardzo korzystnie u ujścia potężnej spławnej Odry, obejmującej swym dorzeczem ćo najmniej połowę państwa Piastów, w krótkim czasie wysunął się w czasach już historycznych na czoło skupisk ludzkich Pomorza.